rian-in-kenia.reismee.nl

De eerste dag in het ZKH! Niet lezen met een zwakke maag!

Lieve allemaal!

Allereerst WAT FANTASTISCH LEUK AL DIE REACTIES!!!! Ik wil jullie even laten weten dat ik ze stuk voor stuk allemaal lees! Ik zie soms dubbelen namen of namen waarvan het verschillende personen kunnen zijn. Ondanks dat ik het wel kan raden wil ik jullie vragen te reageren met achyernaam of de eerste paar letters daar van.

OKE waar was ik?

Ohja hier, hou je vast want dit wordt me een verhaal...

Aangezien dit toch al niet zo'n smakelijk stuk gaat worden laat ik dan maar meteen vertellen hoe lastig het is om een puist uit te knijpen zonder spiegel... ja want dat lijken ze hier ook niet te kennen in de rimboe een spiegel.

Vandaag gestart in het ziekenhuis op de Labour ward. Zoals verwacht keek ik vandaag eerst mee en werd ik meteen met mijn neus op de feiten gedrukt. Er lag een pas geboren baby, echter was het niet volgroeid. Van zijn kleine teentjes tot zijn neusje zag alles er perfect en gezond uit. Maar wat ik daarboven zag was even schrikken. Net boven de oogjes kon je zo het hoofdje in kijken. Je zag een klein deel hersentjes en wat loze ruimtes er zat geen schedel om heen. Ze huilde en bewoog met haar handjes en voetjes. Niemand wist wat ze er mee moesten maar de baby moest weg. Ze vertelden me dat het zo had moeten zijn "fate brought her (the mother) this" and "they say that when this happens the mother didn't wanted the child in the first place". Ik vond t allemaal maar kort door de bocht en liet t maar over me heen komen.

Kort hierna mocht ik voor het eerst in mijn leven de geboorte van een gezond jongetje aanschouwen.
Studenten verpleegkunde doen hier gewoon de geboorte begeleiden. Geen arts of verloskundige in de buurt. In de ochtend liepen zo'n 7 studenten rond en er zouden 2 gediplomeerde aanwezig moeten zijn echter heb ik die tot 12.00uur maar zo'n 4x binnen zien lopen en na enkele minuten weer zien vertrekken.

Om jullie even een beeld te geven hoe het er op de afdeling uit ziet:
De delevery rooms zien er uit als douche ruimtes. Alles volledig wit betegeld met een ijzeren bed/tafel en hierover een plastic groen zeil.
Bloed en ander lichaamsvocht op de grond en tegen de muren.

Want weetje tijdens een bevalling loopt al het vocht en bloed van de tafel af op de grond. En dit bleef hier dus minimaal 1 uur liggen. Tot iemand op zijn donder kreeg dat het er nog lag. Toen gooide iemand er water met zeep op. Er is iemand in het ziekenhuis die dit schoon maakt. Dus de vpk en artsen hoeven dit niet te doen. Tot die tijd blijft iedereen met zijn schoenen door dat bloed banjeren. Uiteindelijk kwam er dus een man met een dweil. Zo'n mop... die hij de volgende 3 keren ook weer gebruikte. Ik werd onpasselijk bij het idee dat er dus zo slecht schoon gemaakt wordt. Want ook het groene zeil wordt dus met 1 doekje afgedaan.

Maargoed al gauw werd ik als assistent ingezet bij de 2e bevalling van de dag.
Heftiggggg daar stonden we dan met zijn 2e.
De student verpleegkunde had wat geduld met me nodig want hij zei maar in het swahili wat ik moest pakken en bleef wijzen.
De vrouw was om 9.00uur het ziekenhuis in komen wandelen en werd om 9.40uur voor de 3e keer moeder van een heel mooi meisje.
Vrouwen doen hier de bevalling helemaal alleen. Mannen zijn niet welkom alleen tijdens bezoekuur op de afdeling. Niet in de delevery room.
Dus toen ik vertelde dat in Nederland de vader er vaak bij is en zelfs de navelstreng door knipt moesten ze lachen. Tsja uiteraard moesten ze lachen Rian... hier mag geen man de afdeling op.

Wat ik nog het meest aangrijpende vond was dat al de vrouwen zo verdrietig keken. Ook de vrouwen die al enkele dagen geleden waren bevallen. Ze raakten de baby amper aan wanneer het op de buik werd gelegd.

Dan heb je ook nog borstvoeding. Dit is vanzelfsprekend dat je dit probeerd. Dit scheelt natuurlijk weer geld.
Dit wordt gewoon gedaan waar iedereen bij is. De kamers zijn namelijk niet afgesloten met een deur nee deze zijn open en afgezet met een half hoog muurtje van nog geen meter hoog. 6 mensen op 1 kamer en dan heeft iedereen dus familie bij zich die voor hen zorgt. Het wassen aankleden, toiletgang, de was en het verschonen van het bed moet allemaal de familie op zich nemen. Er is geen zkh personeel wat hier naar omkijkt.
Maar wat ik dus wilde zeggen.
Die vrouwen gooien daar een borst er uit en iedereen komt langs. De hordes studenten, mannen en andere familie.

En dan zitten we hier in Nederland te discussiëren of je in het openbaar mag voeden?!?! Leef en laat leven blijkt maar weer.

Dit was dus mijn heftige ochtend van vandaag. Ik had zo veel gezien dat ik het meteen van me af moest schrijven.

En dan heb ik nog niet eens gesproken over de gigantische hitte die er heerst. Het zweet druipt van ieders hoofd.

Na de ochtend bleef het rustig. Geen bevallingen meer vandaag zoals het er nu naar uit ziet. Dus wat socializing met de studenten. De aandacht van de mannen had ik zo want die willen natuurlijk met me mee naar Nederland haha.
We kletsten vooral over het ziekenhuis en de afdeling en de verschillen tussen onze landen.
Iedereen was erg geïnteresseerd.

Om 14.00uur was de wisseling van de dienst. Omdat ik wat later begon blijf ik ook wat langer. Echter werken er in de avond minder studenten en meer gediplomeerde. De gediplomeerde waren wat ouder en hun Engels was niet denderend. Er werd voordurend swahili gesproken en omdat er niks te doen was zat ook nog eens iedereen op zijn of haar telefoon.
Om 15.00uur kwam Betty binnen. Ze gaf aan dat ik kon gaan wanneer ik wilde.
Waarop ik natuurlijk aan gaf dat het sonde is om niets te doen. Ik gaf op dr afdeling aan dat ik per dag zal bekijken hoe druk het is.

Ik ging naar huis. Lopend. 15 minuutjes. Goed te doen. Ik wordt om de anderse paar meter begroet: jambooo mzungu. (Hallo blanke)
Onderweg kocht ik voor 40 eurocent 5 bananen. Heerlijk zijn ze.

Thuis aangekomen ben ik door en door nat van het zweet. Ondertussen heb ik denk ik al vaak benoemd hoe warm het hier is haha.
Maar eerst ga ik een wasje draaien oh nee dat draait hier niet.
Met de hand en met koud water was ik mijn spullen. Dat is even wennen vooral zo'n handdoek. Bruin van het vieze zand hier. Die kreeg ik niet helemaal schoon, mam waar ben je als ik je nodig heb!
Toen alles hing kon ik eindelijk gaan douchen.
Het is lauw water en dat is heerlijk. Het waait door de opening van de muur wat door en dit samen zorgt voor verkoeling. Ik heb nog nooit zo fijn gedoucht ondanks de pis straal die er uit komt haha.

Buiten lees ik een boek. Ik heb mijn omslag doek om. Van de Afrikaanse voorbijkomende vrouwen krijg ik allemaal een compliment ook van Phoebe die deze nauwkeurig bekijkt. De doek kreeg ik in mijn kerstpakket van Buurtzorg en ik wilde deze eigenlijk weggeven. Dit zal ik nu dus zeker doen wanneer ik weer vertrek! Phoebe zal er blij mee zijn!

Ik weet dat het pas 1 dag geleden is dat jullie van me hoorde maar ik moest de info van vandaag wel opschrijven anders zou ik morgen denken dat het niet is gebeurt.

Alvast enorm bedankt voor de reacties en blijf zo door gaan!

Dikke kussen, Rian!

Reacties

Reacties

Jos

Petekind je bent een kanjer.
Ik geniet van je verhalen en de foto's

Carleen Leijtens

Wauw Rian, wat een verhalen, wat een avonturen! Ik ben blij dat ik over enkele weken in Nederland mag bevallen, al was jouw assistentie natuurlijk wel gezellig geweest ?
Wat zullen ze blij zijn met een verpleegkundige als jou!
Zet hem op en maak de wereld een stukje beter met jouw zorg ?
Groetjes ons

Carla Verwey

Helemaal super Rianne om jou belevenissen te mogen meemaken, de manier waarop jij het verwoord zijn zo realities, super gaaf wat je doet, complimenten en ga zo door, ik hang aan je lippen.

Jeroen van Rooy

WoW heftig
Maar wens je veel plezier en sterkte

MarisB

Hai Rian Wat leuk om je verhalen mee te lezen. En vooral dat je om je moeder roept. Stel dat je straks weer in nederland bent en de wasmachine is kapot, weet je hoe je je was met de hand moet wassen. Hihi. Wens je nog een mooie tijd en veel belevenissen. Liefs maris

Jan Verbeek

Ik ben echt onder de indruk Rian, wat doe jij een ervaringen op. Het is leuk om je verhalen te lezen, improviseren zal regelmatig aan de orde zijn. Bijzonder dat we ook al foto's kunnen bekijken. Succes met alles en "tot schrijfs". Groeten Jan

Nadia rosenberg

Woow heftig Rian. Leuk om al je verhalen zo te volgen succes nog met alles?

Marianne, Frank, Hilde en Wouter

Wat heb je een mooi verhaal geschreven. Er gebeuren nogal wat heftige, maar gelukkig ook mooie dingen. Geniet er ook van.

Peet vd Meeren

Hoi Rietje
Wauw... wat een verhaal zeg en dat op dag 1..... Wat zal jij veel gaan beleven daar. Soms heftig maar zeker ook mooi en leerzaam. Ervaringen voor het leven. Je kan het ook prachtig verwoorden en het is fantastisch om het te lezen. Ik kijk al weer uit naar je volgende verhaal
Liefs Peet en "lala salama"

Barbara van t Westende

Wauw Rian, wat een verhaal! Je bent een topper. Geniet vooral. Kijk weer uit naar het volgende verhaal.

Ine Reloe

Dit was dus nog maar dag 1! Ongelooflijk wat jij op 1 dag meemaakt. Wat een cultuurverschillen. Heel mooi zoals jij 't kunt verwoorden en voor ons prachtig om te lezen xxx

Sanne van Hout

Wat schrijf je dat mooi! En wat een verhaal! Geniet ervan, ik kijk uit naar je volgende verhaal:) X

Astrid #tekstpastniet

Wauw, wat een dag lieverd! Een bevalling die we in Nederland zo goed mogelijk inrichten om het uiteindelijk tot een van de mooiste momenten te laten behoren in je leven, terwijl je in Kenia het tegenovergestelde ziet. Ik kan me voorstellen dat dat echt veel met je doet! Wat ga jij nog veel zien daar. Ik ben heel blij om te lezen dat je zo geniet van de kleine dingen daar, die het allemaal zo bijzonder maken. Zet hem op daar mup, ik kijk uit naar je volgende verhaal! Dikke knuf As

Riet Kaanders

Hoi Rian , wat jij daar mee maakt, is bijna niet voor ons niet voor te stellen.
Dan beseffen we pas hoe goed wij het hebben.
Knap van je hoor.

Mieke van Rooij

Wat een verhaal Rian erg fijn dat wij jou zo kunnen volgen
Dat was wel een hevig verraad
Geniet ook he
Groetjes ???en een dikke??????

Brigitte Sleegers

Wow Rian, wat een verhalen en ervaringen. Heftig zeg, wel heel goed van je dat je het zo van je af kunt schrijven, en dat doe je goed en het is heel leuk om te lezen. Heel veel succes

Tilly

Wow Rian.Een heel verhaal weer.Succes Topper!

Nathalie Crüts

Wow Rian, wat een ervaringen. Wat een verschillen met onze westerse wereld, niet voor te stellen.
Mooi verwoord en zeer indrukwekkend. Je bent een topper!!!!

Jo en Wilma de Koning

Geweldig wat je meemaakt. Mooie foto's en verhalen. En dat al na een paar dagen. Je vraagt je af, wat komt er nog meer. Je doet goed werk en ze kunnen daar vast nog wat van je leren. Al is het alleen maar hoe wij hier schoonmaken. Blijf vooral de dingen van je afschrijven, dan kunnen wij er hier ook van genieten.

Patricia Klokgieters

Leuk om je avontuur mee te lezen. Geniet van alle bizarre momenten die je gaat mee maken. Deze ervaring neemt niemand je meer af... En als mijn wasmachine ooit kapot gaat, dan weet ik je te vinden... Xxx

opa en oma

Fijn Rian dat je de indrukken en emoties direct kunt delen met familie en vrienden. Dit moet je zeker opluchten.
In mijn Indie tijd, 70 jaar geleden, was dat onmogelijk. Pas goed op jezelf, besmetting en ziektes, liggen a.h.w. om de hoek. Wij zijn trots op je.

Karin van Boven

Nou als je dit leest, besef je maar weer hoe goed en geweldig wij het hier hebben in ons koude kikkerlandje, er zit een schrijfster in jou Rian, super leuk om je verhalen te lezen.???

Machteld Steur

Wat kan jij mooi schrijven. Ik lees jouw ervaringen in teug uit.
Veel liefs

Jolanda Raaijmakers

Je verhaal maakt ook hier de tongen los van eerste bevallingen met jullie pap en mam, Toos Scheepens en Theo bij het evenement in de Heikant; Eten wat de pot schaft. Ook in Nederland kunnen we dus gelukkig nog relativeren en begrijpen wat je bedoelt! Wat een eerste dag!

Harry en Elly den Harink

Lieve Rian,

Wat mooi en ontroerend om je verhaal te lezen.
Wat zul jij veel ervaring op doen en veel moeten kunnen inproviseren.
Heel fijn om al die foto's te bekijken, wij hopen er nog veel te zien.
Het allerbeste met je en veel sterkte met de hitte daar.
Lieve groetjes van Harry en ELly den Harink.

Nicoline Vera

Er is een schrijfster aan je verloren gegaan! ?Gr uit Maleisië

Tjeerd Spanjers

Hey Rian. Wat een indrukwekkend verhaal zeg over je 1ste dagen in het ziekenhuis in Kenia zeg. En ook wel erg heftig zeg als ik lees wat jij allemaal ziet in dat ziekenhuis enin welke omstandigheden mensen daar moeten bevallen??? heel erg veel succes in het ziekenhuis en ook heel erg veel plezier bij het gezin waar je verblijft. Ik lees je verhalen met plezier en ik ben ook erg onder de indruk. Gr Tjeerd.

Debby Ballering

Hi Rian!
Ik heb net je stukje gelezen in de Uitstraling bij mama Ballering.
Wat leuk om al jouw belevenissen te lezen op de blog, je maakt wel veel mee daar zeg!
We missen je hier wel hoor, niet dat mama moppert want de zorg gaat liefdevol door, maar
toch, je bent 1 van de favoriete. Nog even een goede tijd daar en lieve groeten van ons.
Mevr. Ballering en Debby

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!