Lieve allemaal!

Allereerst WAT FANTASTISCH LEUK AL DIE REACTIES!!!! Ik wil jullie even laten weten dat ik ze stuk voor stuk allemaal lees! Ik zie soms dubbelen namen of namen waarvan het verschillende personen kunnen zijn. Ondanks dat ik het wel kan raden wil ik jullie vragen te reageren met achyernaam of de eerste paar letters daar van.

OKE waar was ik?

Ohja hier, hou je vast want dit wordt me een verhaal...

Aangezien dit toch al niet zo'n smakelijk stuk gaat worden laat ik dan maar meteen vertellen hoe lastig het is om een puist uit te knijpen zonder spiegel... ja want dat lijken ze hier ook niet te kennen in de rimboe een spiegel.

Vandaag gestart in het ziekenhuis op de Labour ward. Zoals verwacht keek ik vandaag eerst mee en werd ik meteen met mijn neus op de feiten gedrukt. Er lag een pas geboren baby, echter was het niet volgroeid. Van zijn kleine teentjes tot zijn neusje zag alles er perfect en gezond uit. Maar wat ik daarboven zag was even schrikken. Net boven de oogjes kon je zo het hoofdje in kijken. Je zag een klein deel hersentjes en wat loze ruimtes er zat geen schedel om heen. Ze huilde en bewoog met haar handjes en voetjes. Niemand wist wat ze er mee moesten maar de baby moest weg. Ze vertelden me dat het zo had moeten zijn "fate brought her (the mother) this" and "they say that when this happens the mother didn't wanted the child in the first place". Ik vond t allemaal maar kort door de bocht en liet t maar over me heen komen.

Kort hierna mocht ik voor het eerst in mijn leven de geboorte van een gezond jongetje aanschouwen.
Studenten verpleegkunde doen hier gewoon de geboorte begeleiden. Geen arts of verloskundige in de buurt. In de ochtend liepen zo'n 7 studenten rond en er zouden 2 gediplomeerde aanwezig moeten zijn echter heb ik die tot 12.00uur maar zo'n 4x binnen zien lopen en na enkele minuten weer zien vertrekken.

Om jullie even een beeld te geven hoe het er op de afdeling uit ziet:
De delevery rooms zien er uit als douche ruimtes. Alles volledig wit betegeld met een ijzeren bed/tafel en hierover een plastic groen zeil.
Bloed en ander lichaamsvocht op de grond en tegen de muren.

Want weetje tijdens een bevalling loopt al het vocht en bloed van de tafel af op de grond. En dit bleef hier dus minimaal 1 uur liggen. Tot iemand op zijn donder kreeg dat het er nog lag. Toen gooide iemand er water met zeep op. Er is iemand in het ziekenhuis die dit schoon maakt. Dus de vpk en artsen hoeven dit niet te doen. Tot die tijd blijft iedereen met zijn schoenen door dat bloed banjeren. Uiteindelijk kwam er dus een man met een dweil. Zo'n mop... die hij de volgende 3 keren ook weer gebruikte. Ik werd onpasselijk bij het idee dat er dus zo slecht schoon gemaakt wordt. Want ook het groene zeil wordt dus met 1 doekje afgedaan.

Maargoed al gauw werd ik als assistent ingezet bij de 2e bevalling van de dag.
Heftiggggg daar stonden we dan met zijn 2e.
De student verpleegkunde had wat geduld met me nodig want hij zei maar in het swahili wat ik moest pakken en bleef wijzen.
De vrouw was om 9.00uur het ziekenhuis in komen wandelen en werd om 9.40uur voor de 3e keer moeder van een heel mooi meisje.
Vrouwen doen hier de bevalling helemaal alleen. Mannen zijn niet welkom alleen tijdens bezoekuur op de afdeling. Niet in de delevery room.
Dus toen ik vertelde dat in Nederland de vader er vaak bij is en zelfs de navelstreng door knipt moesten ze lachen. Tsja uiteraard moesten ze lachen Rian... hier mag geen man de afdeling op.

Wat ik nog het meest aangrijpende vond was dat al de vrouwen zo verdrietig keken. Ook de vrouwen die al enkele dagen geleden waren bevallen. Ze raakten de baby amper aan wanneer het op de buik werd gelegd.

Dan heb je ook nog borstvoeding. Dit is vanzelfsprekend dat je dit probeerd. Dit scheelt natuurlijk weer geld.
Dit wordt gewoon gedaan waar iedereen bij is. De kamers zijn namelijk niet afgesloten met een deur nee deze zijn open en afgezet met een half hoog muurtje van nog geen meter hoog. 6 mensen op 1 kamer en dan heeft iedereen dus familie bij zich die voor hen zorgt. Het wassen aankleden, toiletgang, de was en het verschonen van het bed moet allemaal de familie op zich nemen. Er is geen zkh personeel wat hier naar omkijkt.
Maar wat ik dus wilde zeggen.
Die vrouwen gooien daar een borst er uit en iedereen komt langs. De hordes studenten, mannen en andere familie.

En dan zitten we hier in Nederland te discussiëren of je in het openbaar mag voeden?!?! Leef en laat leven blijkt maar weer.

Dit was dus mijn heftige ochtend van vandaag. Ik had zo veel gezien dat ik het meteen van me af moest schrijven.

En dan heb ik nog niet eens gesproken over de gigantische hitte die er heerst. Het zweet druipt van ieders hoofd.

Na de ochtend bleef het rustig. Geen bevallingen meer vandaag zoals het er nu naar uit ziet. Dus wat socializing met de studenten. De aandacht van de mannen had ik zo want die willen natuurlijk met me mee naar Nederland haha.
We kletsten vooral over het ziekenhuis en de afdeling en de verschillen tussen onze landen.
Iedereen was erg geïnteresseerd.

Om 14.00uur was de wisseling van de dienst. Omdat ik wat later begon blijf ik ook wat langer. Echter werken er in de avond minder studenten en meer gediplomeerde. De gediplomeerde waren wat ouder en hun Engels was niet denderend. Er werd voordurend swahili gesproken en omdat er niks te doen was zat ook nog eens iedereen op zijn of haar telefoon.
Om 15.00uur kwam Betty binnen. Ze gaf aan dat ik kon gaan wanneer ik wilde.
Waarop ik natuurlijk aan gaf dat het sonde is om niets te doen. Ik gaf op dr afdeling aan dat ik per dag zal bekijken hoe druk het is.

Ik ging naar huis. Lopend. 15 minuutjes. Goed te doen. Ik wordt om de anderse paar meter begroet: jambooo mzungu. (Hallo blanke)
Onderweg kocht ik voor 40 eurocent 5 bananen. Heerlijk zijn ze.

Thuis aangekomen ben ik door en door nat van het zweet. Ondertussen heb ik denk ik al vaak benoemd hoe warm het hier is haha.
Maar eerst ga ik een wasje draaien oh nee dat draait hier niet.
Met de hand en met koud water was ik mijn spullen. Dat is even wennen vooral zo'n handdoek. Bruin van het vieze zand hier. Die kreeg ik niet helemaal schoon, mam waar ben je als ik je nodig heb!
Toen alles hing kon ik eindelijk gaan douchen.
Het is lauw water en dat is heerlijk. Het waait door de opening van de muur wat door en dit samen zorgt voor verkoeling. Ik heb nog nooit zo fijn gedoucht ondanks de pis straal die er uit komt haha.

Buiten lees ik een boek. Ik heb mijn omslag doek om. Van de Afrikaanse voorbijkomende vrouwen krijg ik allemaal een compliment ook van Phoebe die deze nauwkeurig bekijkt. De doek kreeg ik in mijn kerstpakket van Buurtzorg en ik wilde deze eigenlijk weggeven. Dit zal ik nu dus zeker doen wanneer ik weer vertrek! Phoebe zal er blij mee zijn!

Ik weet dat het pas 1 dag geleden is dat jullie van me hoorde maar ik moest de info van vandaag wel opschrijven anders zou ik morgen denken dat het niet is gebeurt.

Alvast enorm bedankt voor de reacties en blijf zo door gaan!

Dikke kussen, Rian!