Jambo allemaal! Ben ik weer.

De eerste regen en storm dus gehad. Maar na donderdag was het niet voorbij ook vrijdag en zaterdag nacht regende het.
En gek genoeg... heb ik er van genoten. De warmte was uit mijn kamer getrokken. Het was lekker koud snachts. Ik sliep zelfs onder mijn laken haha.
En wauw wat was het groen. Alle clichés zijn waar. Het is alsof je het gras de planten en bomen ziet groeien waar je bij staat.
Zelfs het water liep door het droge riviertje waar ik langs kom richting Uganda.
Ik snap nu dat mensen hopen op regen in deze warme en droge dagen!

Ik heb een fijn weekend gehad.
Zaterdag met Phoebe naar de kapper geweest haha. Ook weer zo'n beleving. Iedere vrouw loopt hier met nep haar rond. Er worden vlechtjes gemaakt en de lappen haar worden dan met naald en draad aan de vlechtjes echt haar op het hoofd vast geregen. Of er worden vlechtjes gemaakt van echt en nep haar door elkaar. Lachen om te zien hoor. En de salon is echt Afrika. Alles oogt goedkoop. Ohhh nu ik het me hier weer hoor zeggen denk ik ja Rian wat dacht je dan... maar toch is het weer zoiets dat je denkt pfff wat een wereld zeg.

Zondag weer naar de kerk geweest en mee geholpen met sunday school.
Een leraar zit niet in mij maar ach ik zing mee deel de werkjes uit en hou de kinderen een beetje in toom. Geeft wat variatie in de week en de kinderen vinden het leuk.
Smiddags voor het eerst van de zee bij mbuyu beach genoten. Want zondag was het weer net zo warm alsof het nooit had geregend.

Maandag weer aan de slag. Nog steeds op de paediatric ward. De mensen zijn hier vriendelijk. Betrekken me er bij en hier kan ik ervaringen uitwisselen. Ik weet dat ik door moet naar een andere afdeling. Niet van het ziekenhuis want die hebben geen idee wat de bedoeling van mijn werk is hier... maar van mezelf. Op een andere afdeling leer ik weer meer en zie ik weer andere dingen. Ook wil ik een beeld krijgen wat er allemaal nodig is in het zkh zodat ik hier afspraken over kan maken met dr. Stan wat betreft mijn sponsoring.
Ik zou eigenlijk met Zuhra naar de ICU gaan maar ze moest plotseling met de ambulance mee naar het zkh in Mombasa. En ik was niet fit. Ben eerder naar huis gegaan. Na even op bed liggen ging het weer.
Het warme weer kan ik echt nog niet aan wennen. En ik eet te weinig. Soms is mijn lunch alleen een pure mango juice... maar honger heb ik niet.

Vandaag dinsdag 6-3 vroeg iemand me (vanuit NL) of het is zoals ik vooraf had verwacht.
Hierop gaf ik aan ja en nee.
Ja want ik heb het fantastisch. Hou er van om deze cultuur te leren kennen. Te leren hoe het er hier aan toe gaat. Ervaringen uit te wisselen.
En nee omdat ik gehoopt en ook verwacht had iets te kunnen betekenen. Maar ze zitten hier zo vast geroest aan oude gewoontes en gebruiken dat je ze niets nieuws kan leren. Tevens hebben ze duidelijk vooraf aangegeven dat het werk tempo enorm laag lag. Ondanks dat ik me hierop ingesteld heb valt dit nog tegen. Je kunt je echt NIET voorstellen hoe dat hier is.
Desondanks ben ik zooooo blij dat ik dit mee mag maken want ik heb er al zo veel van geleerd.

Op de tijden dat er weinig te doen is schrijf ik mijn blog zoals nu. Maar ook werk ik de ziektebeelden uit. Voel me net weer een student. Maar nu is het vrijwillig en ook nog eens leuk om te doen. Veel tropische ziektes dus weer nieuwe symptomen en behandelingen.
Vandaag zijn de nieuwe studenten aangekomen. Ik werk met junioren en senioren. De junioren beginnen vandaag op een nieuwe afdeling dus er wordt door gewisseld.

Ook heb ik vandaag de eerste overeenkomst met Nederland gevonden.
Ook hier gaan mannen "bijna dood" als ze een griepje hebben. Ooh wat heb ik gelachen toen de arts dit benoemde. (Het ging op dat moment om een mannelijke collega arts die ziek is) Haha.

Mijn conclusie van de laatste paar dagen is dat ik me er bewust van aan het worden ben dat ze hier niet anders gewend zijn. Als ik iets raar vind en ik vertel dat wij het anders doen geven hun aan dat ze het maar vreemd vinden. En op zich is dat ook als je de grote verschillen ziet van de onderwerpen waar we het dan over hebben.

Uiteindelijk vanmiddag nog met Zuhra naar de ICU (je moet al mijn blogs lezen wil je de afkortingen snappen haha) geweest.
Ook weer een prachtig nieuwe afdeling net zoals renal ward.
Foto's zal ik online zetten.
Ik legde dus uit dat in NL zo dus heel het zieke huis er uit ziet. De nette vloer en de o2 uit de muur zegmaar. De bedden, elektrisch verstelbaar. Zelfs Zuhra was er stil van en geloof me die lult de oren van je kop af haha.

Ondertussen vanmiddag volledig lek geprikt door muggen. De afgelopen 2.5 week geen mug gezien en vanaf zondag lijkt het of ze met bosjes op mij af komen.
En toch wel blij met de malaria pillen. Want ik zie nu dus hoe ziek je er van wordt...
Ik slaap trouw onder een klamboe en spray me in met deet. Ook in het zkh hangen klamboes. Maar van de lokale bevolking hoor ik dat ze die thuis niet hebben. En al helemaal geen muggenspray met deet erin.

Maar goed ook leuk om te vertellen. Vandaag een manicure avondje met Phoebe gehad! Ik heb lekker haar nagels verzorgd. Vond ze heeeeerlijk.
Ik ben echt gezegend met zo'n fijne familie hier in Kenia (thuis was bij jullie al bekent!!). Ik besef me heel goed dat als dit tegen was gevallen dat dit nog vrij zwaar was geweest ondanks dat ik me goed kan vermaken hier.

Iemand vroeg me laatst ook naar de man vrouw verhouding wat ik daar van vond. En toen dacht ik meteen "jaa dat moet ook in mijn blog". Wat een lachertje is dat he. De mannen doen waar ze zin in hebben. De vrouwen doen wat de mannen willen en luisteren hier naar. Als ik naar het zkh loop dan zie ik ze met bosjes in de schaduw zitten. Niks doen en de dames nakijken. Wat kletsen. Soms stapt er een op zijn moterbike om een ritje te rijden.
Het is me oprecht nog een raadsel waar ze de centen vandaan halen.

Met mij gaat alles goed! Ik GENIET!
Ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat. De eerste 3 weken zijn alweer bijna voorbij. Ik moet zeggen dat ik niet had verwacht dat het zo snel zou gaan. Nog zo'n 5 weken werken en nog 7 weken tot ik mijn lieve vriendje weer zie!

Asanté sana voor de reacties lieve mensen.
Dikke kus, Rian!