Lieve allemaal, daar ben ik weer. Het verbaast me dat ik nog steeds elke keer zo veel en lange verhalen heb!

Het is nu donderdag middag 12.00uur. Bijna weekend voor mij. Ik begin maar vast met schrijven wat ik heb alweer wat onderwerpen op papier staan.

Ik heb besloten om nog 3 dagen op deze afdeling te blijven. Maandag dinsdag en woensdag aankomende week. Daarna heb ik een mini vakantie en zie ik wel waar ik me weer naar toe laat begeleiden. De studenten hier zijn dan ook veranderd van afdeling dus ik laat me verrassen denk ik.
Ik ben erg dankbaar dat ze me zoveel hebben kunnen leren en vertellen over de afdeling. Ook door hun (en een beetje mijn) spontaniteit veel in contact gekomen met artsen, diëtisten en mede verpleegkundige. Ik het begin moest ik even de medicijnen leren kennen. Je gebruikt soms de werkende stof in het medicijn terwijl op de verpakking de fabrieks benaming staat. Ondertussen heb ik me verdiept in bijna alle ziektebeelden op de afdeling. Een collega heeft me hierbij geholpen door het van elke patiënt uit te leggen.

Ik heb mijn plekje goed gevonden. Phoebe gaf gister nog aan hoe blij ze was met mij. Terwijl ik lang niet altijd bij de familie ben in de avond. Maar ook Joseph kent me ondertussen goed. En gilt door de gang "Rian Rian Rian" als hij hoort dat ik thuis kom. Gister gaf hij me zelfs een dikke knuffel en een kus toen ik naar mijn kamer vertrok haha.

Gisteren is er een jongetje van zo'n 6 maanden oud overleden. Weer die bekende schreeuw van angst over de afdeling en we wisten hoe laat het was. Ik was er als een van de eerste bij en startte de beademing een arts sprong bij en startte de reanimatie. Heftig weer. Seconden lijken minuten en minuten lijken uren. Hij lag hier met bronchitis en een dubbele longontsteking.

Bij thuiskomst gisteren was er geen water. Dit was de eerste keer. Dus ik moest een "african bath" nemen zei Phoebe lachend. Haar lach is zo aanstekelijk. Zo heerlijk overdreven zoals ze hier lachen, ik lig meteen in een deuk. Maargoed een bak water (uit de reserve jerrycan) en een kannetje. Je gooit daarmee water over je heen. Zeept je volledig in en gooit daarna met de bakje weer water over je heen.

Ik voel me met een celebrity hier soms. Als ik naar het ziekenhuis loop wordt ik van alle kanten aangesproken door lokale mensen. En wordt ik aangestaard. En wat een hoop troep kom ik trouwena tegen. Ze kennen hier geen vuilniswagen dus alles wordt bij elkaar aan de kant van de weg gegooit en aangestoken zodat het verbrand. Geen gezicht. Maargoed vandaag maakte zelfs een moeder van een patiënt foto's en filmpjes terwijl ik hem zijn medicatie gaf via het infuus. Het kindje huilen en moeders maar filmen. Ik heb er achteraf maar om gelachen.
Smiddags heb ik geluncht met collega's. Ook een keer leuk zo'n lokale lunch. Aardappels gekookt daarna werden ze in een soort deeg gesopt en in het vet gebakken afgemaakt met een pittig sausje. Een bord vol voor zo'n €0,17.- haha.

Bij thuiskomst maak ik een leuk filmpje van het huis waar ik verblijf. Ineke van Doingoood had hier naar gevraagd dus een erg leuk filmpje gemaakt samen met Phoebe. Deze komt op de website van doingoood!
Ook heb ik een hoop foto's in het ziekenhuis gemaakt (natuurlijk altijd met toestemming) voor op de website.

Savonds ga ik nog even een plasje plegen rond 23.00uur. Het was dood stil en donker. Dit is eigenlijk de 1e keer dat ik zo laat nog door het huis loop. Op de wc vliegen de salamanders alle kanten op en blijkt er nog een dikke zwart met gele kikker in de hoek zitten. Pfoe wat verlangde ik naar mijn wc thuis haha. Ook onderweg door de binnenplaats zaten overal salamanders. Wat een nachtmerrie en ik moest nog gaan slapen haha.

Nou en vandaag ondertussen is het vrijdag avond. Ben ik naar het Southern palms beach resort geweest. Dit is het hotel waar ik de laatste 6 dagen met papa en mama verblijf. Ik dacht wie weet kan ik binnen een kijkje nemen en misschien zelfs een duik nemen.
Nou wat een leuke mensen daar. Ik deed mijn verhaal en mocht meteen doorlopen. Met mijn verhaal over het vrijwilligerswerk en het lokaal wonen in sawasawa Msambweni krijg ik veel respect. Ze geloven het vaak eerste instantie niet eens.

Wat een mega hotel is dit. Enorm groot. Het was er niet druk. Prachtige zwembaden. En een mooi strand. En niet te vergeten een poolbar, een bar in het water.
Ik heb de Mojito (cocktail) alvast uitgeprobeerd. Papa vroeg zojuist aan de telefoon hoeveel ik er op had. Maar ik hou het (dit is pas de 2e x een alcoholisch drankje) tot nu toe bij 1 drankje per dag. Ik moet nog helemaal terug met de matattoe en kan het me niet permitteren dat die niet lekker valt.

Over die mattatoe gesproken. Vandaag was het toppunt. Die mattatoe is al een hele aparte ervaring maar dit sloeg alles. De matattoe was vol maar er moesten nog 3 vrouwen bij waarvan 1 met een kindje van 1 jaar oud. Dat kindje werd gewoon op schoot gezet bij een vreemde. En de 3 vrouwen hingen half buiten de matattoe. Vervolgens was er achterin een plekje vrij dus moeders gaat daar zitten. En weer even later komt er een oude vrouw bij. De vreemde met het kindje staat voor haar op en laat haar zitten. Zet het kind vervolgens weer bij haar op schoot en gaat zelf half buiten de mattatoe hangen. Het kind heeft zo in totaal bij 5 vreemde mensen op schoot gezeten. Sliep gewoon verder. En moeders zat achterin haha.

Ondertussen is het weer maandag middag en is het drukke uurtje op het werk weer voorbij. Morgen heb ik alweer weekend.
Zondag een meeting met Peter gehad. Ik heb hem namelijk om hulp gevraagd voor vervoer. Aangezien ik donderdag in Mombasa moet zijn. Hier slaap ik en dan worden we (Jacobine en ik) opgehaald voor een 3 daagse safari. Nu heeft Peter het zo geregeld. Ik kom woensdag naar Ukunda eet daar bij Peter en Nancy. Dit ook omdat ze mijn visie willen weten wat betreft het ziekenhuis en de andere projecten op Blessed camp. Dan brengt savonds Peter mij naar slaap plaats en wordt ik donderdag morgen om 7.00uur opgehaald en naar Mombasa gebracht. Geen probleem want dan kan ik mooi een ander project daar bezoeken. Leuk weer iets anders zien. Peter had al bedacht dat ik naar zijn moeder kon maar misschien ga ik wel met Jacobine mee. Wie zal het zeggen. Jacobine is een andere vrijwilliger van Doingoood.

Ook heb ik gisteren weer met Nancy les gegeven. Ofja ik was gisteren meer oppas. Er was een kindje van nog geen 9 maanden gok ik en die was erg onrustig. Nou ik heb z'n dag gemaakt. 1.5uur geen kik gegeven en geslapen op mijn borst haha.
Ik heb met Nancy een meeting gepland waarop we een les gaan voorbereiden die ik zelfstandig ga geven. Ja ja ik wordt ook al omgeschoold naar lerares... haha.

Ik besef me net dat ik ook nog niet verteld heb dat ik over 2 weken ga helpen in de kliniek op Blessed camp! Dit is een kliniek voor de mensen uit het dorp. Die kunnen hier terecht voor de kleine problemen. Zoals wondzorg. Als ik het goed begrepen had hadden ze ook een fysiotherapeut.
24 maart ga ik hier zandvlooien verwijderen en de voetjes verbinden. Mensen en vooral kinderen lopen hier veel op blote voeten. Ik ben benieuwd hoe dit zal zijn. Ik zal dan ook al het wondmateriaal mee nemen wat ik van BUURTZORG BEST heb gekregen!

Ook ga ik woensdag een concrete afspraak plannen om te gaan shoppen met Nancy. Ik heb al met Peter besproken dat er stoelen nodig zijn voor in de kerk en dat ik ook wat leuks zou willen doen voor de kinderen op Sunday school. Het geld wordt in ieder geval goed besteed.

Afgelopen 2 dagen met tegen zin naar de wc gegaan. Er zat dus weer een andere kikker. Deze was dus rood met knal geel. Pffff.
Gelukkig was ie vanmorgen weg! Ik probeer er maar niet te veel over na te denken of deze giftig zijn...

Ondertussen is er weer water. Maar Phoebe vertelde dat ze wel eens een maand geen water hebben gehad. Nou hier moet ik dus echt niet over nadenken.
Als ik thuis kom van de safari zijn waarschijnlijk de nieuwe vrijwilligers er al. Deze komen vanuit Oeganda en hebben al een project gehad!
Ik ben heel benieuwd naar deze mensen. Wanneer hun er zijn zal ik ook met Peter een snorkel trip gaan organiseren. Jacobine wil wel mee en ik zeker! Dus we wachten even op Wim en Anita of zij ook mee willen.

Nou ik verwacht dat jullie vlak voor of na de safari weer iets meer van mij horen. Dat ligt natuurlijk weer aan alle indrukken en dingen die ik mee maak.

Ik ben heeeel dankbaar voor iedereen die mij zo intensief volgt. Vele vriendinnen die ik regelmatig spreek en mijn lieve vriendje die mijn verhalen leuk of minder leuk altijd weer aanhoord.

Thanks allemaal!!!

XXX Rian.